Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed nunc, quod agimus; Ita nemo beato beatior. Duo Reges: constructio interrete. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Si longus, levis; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Itaque fecimus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ne discipulum abducam, times. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Frater et T. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Cave putes quicquam esse verius. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Quod vestri non item. Restatis igitur vos; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Cur id non ita fit? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

• Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
• Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio inchoatum accipere et absolvere, huic est sapientia similis; Quibusnam praeteritis? Primum quid tu dicis breve? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

1. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
2. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Sed haec omittamus;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Qui convenit?

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Optime, inquam.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Quo tandem modo?

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Paria sunt igitur. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Equidem e Cn. Dici enim nihil potest verius. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?